O Gondolê
A neigra proa da mæ gondola a se fava stradda spedia tra e carme ægoe di canæ. A luxente barca a l'aveiva filòu pe tanti anni, pe portâ i pasagê atraverso i corsci d'ægoa da çitæ, goidâ da-e man de generaçioin di mæ antighi.
O sô o calava in sciâ çitæ vegia, e o rendeiva l'ægoa 'n frexetto d'inciòstro desteizo tramezo a-i eleganti palaççi de pria. Ò respiòu profondamente a fresca brixa da seia.
Gh'ea miga 'n pòsto ciù bèllo che questa mâvegiôza çitæ di canæ? Mentre a barca a s'avixinava a l'òrmézzo, me son fermòu a amiâ de d'ato, sodisfæto, o fâ da seia in scî çê de Marte.
No comments:
Post a Comment